Selasa, 24 Juli 2012

Saleum

salamu’alaikom warahmatullah
jaroe dua blah ateuh jeumala
jaroe lon siploh di ateuh ule
meuah lon lake bak kawom dumna
jaroe lon siploh di ateuh ubon
salamu’alaikom lon tegur sapa

jaroe lon siploh beuot sikureng
syarat ulon khen tanda mulia
jaroe sikureng lon beu ot lapan
geunan to timphan ngon aso kaya
jaroe lon lapan lon beuot tujoh
ranup lam bungkoh lon jok keu gata




Salamu'alaikum warahmatullah

dua tangan menagkup bejana

10 jari diatas kepala

maaf saya untuk semuanya

sepuluh jari diatas kepala

assalamaualaikum saya menegur sapa



sepuluh jari saya angkat sembilan

syarat saya sampaikan tanda mulia

sembilan jari saya angkat delapan

penganti timphan dan asoe kaya

delapan jari saya angkat tujuh

bungkusan sirih saya berikan untuk anda



Aneuk Yatim

Jino lon kisah saboh riwayat
Kini kuceritakan sebuah riwayat
Kisah  baro that... Baro that di Aceh Raya
Kisah yang baru terjadi di Aceh Raya
Lam karu Aceh... Aceh Timo ngon Barat ngon Barat
Dalam kekisruhan Aceh.. Aceh, Timur dan Barat
Disaboh tempat... Tempat meuno calitra

Disuatu tempat... Begini ceritanya


Na sidro aneuk jimo siat at
Ada seorang anak yang menangis terus
Lam jiep jiep saat saat dua ngon poma
Terus menagis dipangkuan ibunya
Ditanyong bak ma bak ma ayah jino pat... Jino pat?
Ditanya pada ibunya, dimana ayah sekarang
Ilon rindu that... Rindu that
Aku sangat rindu, rindu sekali
Keuneuk eu rupa
ingin melihat wajahnya

Nyo mantong hudep meupat alamat
Kalau masih hidup, dimana tinggalnya
Uloun jak seutot.. Jak seutot oh watee raya
kan ku datangi, datangi waktu lebaran
Nyo ka meuninggai... Meuninggai
Jika meninggal..meninggal
Meupat keuh jirat... Ouh jirat
Mana kuburan kuburannya
Loun keuneuk jak siat... Jak siak loun baca do'a
Aku kan dating kan dating, membaca doa
Udeep di poma oh tan lee ayah
Hidup si ibu tanpa sang ayah
Loun jak tueng upah tueng upah
Ku cari kerja ya kerja
Loun bri bu gata
Untuk kehidupan bunda
Ka naseb tanyo geutanyo kehendak bak Allah... Bak Allah
Sudah nasib kita, kehendak Allah ya Allah
Adak pih susah... Susah tetap loun saba
Walaupun susah oh susah tetap bersabar
Se eu't lee poma... Aneuk meutuah
Dijawab ibunya , wahai anakku

Kehendak bak Allah... Bak Allah geutanyo saba
Kehendak Allah ya Allah, kita bersabar
Bek putouh asa... Hai asa cobaan Allah... Ya Allah
Jangan putus asa hai asa, cobaan Allah ya Allah
Saba ngon tabah... Ngon tabah dudo bahagia
Sabar dan Tabah dan tabah, akhirnya bahagia
Talakee do'a... Taniet bak Allah
Kita berdoa, Niatkan pada Allah
Ubee musibah... Musibah bek lee trok teuka
Semua musibah..musibah, jangan lagi datang
Aceh beu aman... Beu aman bek lee ro darah... Ro darah
Aceh harus aman, jangan lagi tumpah darah
Seuramo mekkah... Mekkah beu kong agama 
Serambi Mekah, Kuatkan agama

Senin, 23 Juli 2012

это человек...


Yaa, я знаю ...
Нет тела совершенны, но она может попытаться быть более дружественными? она не думаю, что я тоже человек я не робот. Даже робот также имеет чувства.
Я думаю, я смотрю, как глупые люди, если у нее хорошее настроение, она смеяться и улыбаться каждый день. Она шутит и огромные меня, как не somting, произойдет. Если у нее плохое настроение, она будет, как немой с ее мрачным лицом. Она не будет говорить или задать свой вопрос, и я люблю сумасшедших людей, когда она ничего не говорят. Неужели она думает, что я глупая хаа?

Yaa, я знаю ...
Она идеально подходит девочек и девушек, может делать все, а я нет. Я знаю, что она знает все. Но слишком узкие для него со мной так.

Ох, как плохо я ...
Я просто хочу ее изменить свои вредные привычки. Не каждый может согласиться с этим.
Она моя лучшая подруга, и она знает ее плохие привычки, но я не знаю. Когда она сознательная, она просит меня напомнить ей. На самом деле она ничего evrything, что я не там. Что я должен делать?
Хм, я так устал, чтобы смотреть правде в глаза. Я человек тоже есть чувства. Потому что он имеет чувствительный чувство, и я должен всегда выглядеть дураком?

Haaaah, Аллах всегда защищать мое сердце, мои слова и мои дела зла. Могу ли я быть всегда терпения, всегда под контролем моего сердца.

Моя красивая улыбка не остановится из-за него.

Senin, 09 Juli 2012

Teruntuk Bunda ku tersayang

"Jaso Mandeh"

Sambilan bulan sapuluah hari
Manangguang ragam saba mananti
Manyambuang nyao basarah diri
Darah tatumpah manyiram bumi
Jolong tadanga rengek jo tangih
Barubek jariah sananglah hati

Anggak ka ameh babungkah-bungkah
Anggak ka perak indak tabilang
Kok hati mandeh nan dilukoi
Bumi manyumpah 'Arasy baguncang
Alamaik iduik tak kan salasai
Bak cando kayu digiriak kumbang

Jaso mandeh indak ka tabaleh
Bia babungka perak jo ameh
Jaso mandeh indak ka tabaleh
Bia babungka prak jo ameh 

Minggu, 08 Juli 2012

Di Semarang. . .

Baru saja suara mesin pesawat terbang menggema di langit biru semarang. Bukan bising yang ku rasakan, melainkan potongan-potongan gambar di saat aku akan menuju kota ku, rumah ku, dan ke luarga ku. Seulas senyum tersungging mengingat moment yang paling aku tunggu di setiap libur tiba, perasaan tidak sabar, gelisah karena girang akan sampai di rumah, deg-degan mules mengiringi perjalanan pulang.

Haah, betapa sangat aku ingin beranjak dari sini, berlari ke kamar kosanku mngemasi semua barang-barang lalu berlalri menuju bandara untuk pulang ke keluargaku.

Aku akhirnya menyerah pada egoku sendiri, ketika awal kuliah aku selalu bersikeras bahwa jauh dari keluarga, rumah akan membuatku bahagia dan merdeka. Kehidupan independent yang ku impikan terwujud dengan segala aturan dan permainannku sendiri. Tapi ada harga mahal yang harus aku bayar untuk itu, menjadi sendiri dan benar-benar sendiri. Mereka di sekelilingku kini adalah mereka-mereka yang senasib dengan ku. Bangkit bersama,menangis bersama, tertawa bersama.

Aku juga tidak menampik semua manfaat yang ku dapat dari semua pengorbanan ini. Selalu ada hikmah dibalik subuah kejadian, begitu pepatah yang ku dengar.

Semarang, ini keputusan ku untuk menjalannkan KP. Aku makin jauh dari Bandung dan kota ku. Lagi-lagi ada yang harus aku bayar untuk ini semua, moment lebarang Idul Fitri ku terancam tidak di tengah-tengah keluarga ku.
Aku mendapatkan kemandirian memang, yaah.. aku bersyukur akan itu. Sebersit penyesalan datang, namun langsung aku tepis karena ini adalah pilihan dan kemauan ku.

Jauh di lubuk hati ku yang terdalam aku sangaaat merindukan ayah, bunda, dan adik ku...
Aku rindu berkumpul ditengah-tengah mereka. Sahur dan berbuka bersama, itu semua akan aku lewatkan tanpa mereka. Serasa air mataku jatuh ke dalam. Kuatkan aku dengan doa mu-keluarga tercinta ku :)

Rindu, rindu, rindu, rindu, rindu...